1989 yılında Sovyetler birliğinin yıkılmasından sonra, 1991 yılında Azerbaycan'da Latin alfabesine dönülmesine karar verilmiştir. Azerbaycan'da kullanıma giren bu yeni alfabe Türkiye'deki Latin alfabesinden türetilmiştir ve onda bulunmayan ə, x ve q harflerini içerir. Bu ek harfler Azerbaycan Türkçesi'ne has olan sesleri yazmak için geliştirilmiştir.

30. Ekim 1992 tarihinde Ankara'da Orta Asya Türk Cumhuriyetleri Toplantısı yapılmıştır. Bu toplantıda Türki Cumhuriyetlerin Türkiye'de kullanılan Türk alfabesine uyum sağlamaları kararı alınmıştır. Ayrıca Azerbeycan, Kazakistan, Kırgızistan, Türkmenistan ve Özbekistan'ın 2005 yılına kadar kendi resmî Türk dilleri için bir Türkçe latin alfabesi kullanmaya başlayacakları konusunda anlaşılmıştır. Azınlık olarak yabancı yönetim altında yaşayan Türk halklarının (özellikle Suriye, Irak, Iran ve Rusya Föderasyonunda) Türk-Latin alfabesine geçişleri için 2010 yılına kadar bir süre verilmiştir.

Aynı yılda Aralık ayının 22'sinde Azerbeycan devleti Türkçe'yi tek resmi dil olarak, ve Latin alfabesini kabul etmiştir. Azerbeycan'da kullanılan bu Latin alfabesi İran'da yaşayan milyonlarca Azeri tarafındanda kullanılmaya başlanmıştır. Böylece (resmi olmuyarak) Iran'da da Türkçe artık Latin alfabesi ile yazılmaya başlamıştır. Iran devletinin aslında rahatsız olduğu ama önleyemediği bu gelişim, daha da ilerlemektedir; mesela "Varlık" adındakı gazetesi 1994'ten beri "Ortak Türk Alfabesi" ile basılır. Bu alfabe Türkiye'de "Öz alfabe" olarak adlandırılır. Orta Asya'da geliştirilmiş olan bütün Latin alfabeleri bu alfabeden kaynaklanır. Özbekistan ve Türkmenistan'da alfabelerini bundan türetmişler, ama Türkiye'nin Orta Asya'da nüfuzunun artmasına engel olmak amacıyla sonradan apayrı alfabeler geliştirmişlerdir.

2000 yılında Rus parlamentosu, Rus Federasyonu içerisinde Kiril alfabesinden başka bir alfabe kullanılmayacağını açıklayınca, buna tepki olarak Tataristan Özerk Cumhuriyeti'nde hemen bir Türkçe Latin alfabesi kullanıma alınmıştır.

 Türkiye’deki bu Latin Alfabesi'nde 29 harf bulunur.

Q/q, W/w ve X/x harfleri pek çok batı dilinde kullanılmasına rağmen Türk alfabesinde yer almamaktadır. Bu harflere karşılık gelen sesler sırasıyla k, v ve ks ile ifade edilir

Türkçe'deki Ç/ç, Ü/ü ve Ö/ö Küçük ı, büyük İ, Ğ/ğ, Ş/ş harfleri İngiliz alfabesinde bulunmaz.

Ş/ş harfinin sesi, İtalyanca'da sc(i), Fransızca'da ch, İngilizce'de sh ve Galiçyaca'da x harfleriyle elde edilir. Bu harf kimi zaman Rumence'deki Ș/ș (virgüllü s) harfinin yerine kullanılmasına rağmen farklı bir harftir. Türkiye Türkçesi'nin dışında Azerice, Tatarca ve Türkmence’de kullanılmaktadır.

Ğ/ğ (yumuşak ge) harfinin kendine ait bir sesi yoktur, yalnızca kendisinden önce gelen ünlü harfi uzatmakta kullanılır. Bu harf Türkçe sözcüklerin başında yeralmaz. Türkiye Türkçesi'nin dışında Azerice ve Tatarca’da kullanılmaktadır

 Türk halklarının ilk kez 1920'li yıllarda kullanılmaya başlanıp 1938-40'ta Kiril alfabesi'ne geçilene kadar kullandıkları, Latin alfabesinden türetilmiş "ortak" Türkçe alfabeler. Bunların yanında Türkiye Türkçesi'nin alfabesinden geliştirilmiş olan daha modern bazı Türkçe alfabeler de gösterilmiştir.